W 2014 r. (do nas zazwyczaj "nowiny" docierają z opóźnieniem ;)) opublikowano wyniki badań genetycznych przeprowadzonych na psach oraz wilkach i dla porównania na gatunku psowatych (złoty szakal). Podsumowując badania John Novembre, profesor na Wydziale Genetyki Człowieka University of Chicago i nadzorujący prowadzone prace, stwierdził: "Udomowienie psów było bardziej skomplikowane niż do tej pory sądziliśmy".

Skąd takie twierdzenie? Otóż okazuje się, że psy z różnych szerokości geograficznych są bardziej między sobą spokrewnione, niż wilki z różnych miejsc między sobą, jak również małe jest pokrewieństwo między wilkami i psami, czyli geny wskazują, że - uwaga! - psy nie pochodzą od wilków, w każdym razie nie od wilków, które znamy.

Parwowiroza to ciężkie wirusowe zapalenie jelit (podobnie jak coronawiroza oraz rotawiroza) i jest bardzo niebezpieczną, bo trudną do wyleczenia chorobą wywoływaną u psów przez wirus CPV-2. Pominąwszy fakt, iż w zasadzie nie ma leków przeciw wirusom - można podać surowicę, jednak jest to sensowne tylko przez pierwsze 3 dni choroby i nieco łagodzi jej przebieg - to istotny jest fakt, iż organizm psa, który musi samodzielnie zwalczyć wirusy, jednocześnie błyskawicznie, w widoczny nawet dla laika sposób, ulega znacznemu osłabieniu. Dlatego choroba ta zbiera bardzo poważne żniwo wśród zwierząt, które na nią zapadły - śmiertelność sięga 70%, a czasem nawet 90%.